Λουκα Κεφαλαιο 14

Ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ, 9 καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι· δὸς τούτῳ τόπον· καὶ τότε ἄρξῃ μετ’ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν. 10 ἀλλ’ ὅταν κληθῇς, πορευθεὶς ἀνάπεσε εἰς τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ὁ κεκληκώς σε εἴπῃ σοι· φίλε, προσανάβηθι ἀνώτερον· τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον πάντων τῶν συνανακειμένων σοι. 11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. 12 Ἔλεγε δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν· Ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοὶ σε ἀντικαλέσωσι, σε καὶ γενήσεταί σοι ἀνταπόδομα.13 ἀλλ’ ὅταν ποιῇς δοχὴν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς,14 καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι· ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.

απο http://www.orthodoxfathers.com/Luke-14

Το νοιωθω σαν ενα σχόλιο στο "γενηθείτω το θέλημά σου". Ο ανθρωπος που νοιωθει τις ικανοτητές του ως χαρίσματα, που εχει φτάσει να νοιωθει οτι υποτάσει το δικο του θέλημα στην ακροαση του θελήματος του Θεου είναι ο ανθρωπος που κάθεται στην άκρη του τραπεζιου και η υπακοή τον/την φερνει ψηλότερα.
Και μετα, σαν σε ενα φρακταλ, ειναι αυτος με τη σειρα του αυτος που προσκαλεί (μια αντιστροφή στον αδικο δουλο που δεν συγχωρει αφου συγχωρέθηκε) και ομοιάζοντας με Αυτον που τον προσκαλεσε, προσκαλει τους αδυνάτους, τους "αγνωστους", αυτους που ειναι "κατωτεροι" και καλυμένοι απο τη συμφορά, που δεν εχουν να ανταποδώσουν (και γιατι να ανταποδώσουν;)