Αυθεντικές δράσεις

Η αφορμή:
Κοιτάζω στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της γυναίκας μου άν έχει λάβει ένα μήνυμα που την ενδιέφερε. Το μήνυμα δεν έχει έρθει και λέω στα μεγάλα κορίτσια μου (Γ και Δ Δημοτικου) να πούν στη μητέρα τους τη σχετική πληροφορία (αφου εξηγήσω λίγο το θέμα). Αποφασίζουν ότι χρειάζεται να γράψουν το μήνυμα για τη μητέρα τους. ΟΜΩΣ βρίσκουν δυσκολία στο να μετασχηματίσουν αυτο που τους λέω σε ένα μήνυμα που θα τους θυμίζει τι πρέπει να πουν στη μητέρα τους. Σχεδόν μου ζητούν να τους το υπαγορεύσω ώστε απλώς να το διαβάσουν.

Σκέφτομαι:
 οτι πολλές φορές ζητάμε απο τους εκπαιδευτικούς να σχεδιάσουν αυθεντικές περιστάσεις ώστε οι μαθητές να χρησιμοποιούν τη γλώσσα "με νόημα". Όμως συνειδητοποιώ οτι είναι οι γονείς εκείνοι οι οποίοι έχουν στο μέγιστο βαθμό αυτη την ευκαιρία. Αντίθετα δεν ειναι καθόλου εύκολο να κάνει κάτι τετοιο ο εκπαιδευτικος και να απευθυνθεί σε πολλά παιδιά.
Αλλα ο γονιός δεν ξέρει πού να δώσει έμφαση. Μπορει να το κάνει διαισθητικά αλλά θα μπορούσε να ειναι πολυ αποτελεσματικός αν ήξερε πέντε πράγματα.

Σκέφτομαι:
Πόσο σημαντική ειναι η επικοινωνία του εκπαιδευτικού με το γονιό. Το να μιλήσει με το γονιό για το ποιοι αντιλαμβάνεται ο ιδιος να ειναι οι στόχοι της εκπαιδευσης και της παιδείας του παιδιού του αυτη τη χρονιά. Να βοηθήσει το γονιό να αναγνωρίζει και να εκμεταλεύεται ευκαιρίες στο σπίτι. Να αναγνωρίζει ευκαιρίες που στη συνέχεια μπορούν να κοινοποιηθούν στο σχολείο και να δώσουν ¨πάσες¨ στον εκπαιδευτικό.

Σκέφτομαι:
σχεδόν χρειάζεται μια παράλληλη πορεία μάθησης απο μέρους του γονιού. Αλλά δεν υπάρχει