Κάτι σαν το παράδοξο του Ζήνωνα

Νομίζω οτι ένας λόγος που το παράδοξο του Ζήνωνα ξεγελά τη διαίσθησή μας είναι οτι στο παράδοξο αυτο κάθε λογική "κίνηση" (ως μια μαθηματική οντότητα) μοιάζει κάπως ισάξια με κάθε άλλη.
"Μέχρι να φτάσει ο λαγος τη χελώνα η χελώνα έχει πάει λιγο παρακάτω". Αυτο επαναλαμβάνεται επ άπειρο. Βέβαια κάθε φορά ο χρόνος ειναι πιο λιγος και η αποσταση πιο μικρή αλλά νοιώθω οτι το γεγονός οτι καθε φορά έχουμε μια "διανοητική πράξη", ισάξια απο πλευράς λογικής με τις άλλες, μας ξεγελά και κάνει την απειρία να μοιάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Αυτο θυμηθηκα διαβάζοντας το παρακάτω κομμάτι απο το βιβλιο του Christian Huyghens Cosmotheoros:
For here we may mount from this dull Earth, and viewing it from on high, consider whether Nature has laid out all her cost and finery upon this small speck of Dirt. So, lioke travelers in other distant Coutrys, we shall be better able to judg of what' done at home , know how to make a true estimate of, and set its own value upon every thing. We shall be less apt to admire what this World calls great, shall nobly despise those Trifles the generality of Men set their Affections on, when we know that there are a multitude of such Earths ihabited and adorned as well as our own.

Εδω λοιπον βλέπω κάτι αντιστοιχο με το παράδοξο του Ζηνωνα. Ενω στο παράδοξο του Ζηνωνα το ασημαντο εμπειρικά "φουσκώνει" και γινεται μια απειρία που κάνει την εμπειρία παράδοξη, εδω το εξαιρετικά σημαντικό για εμάς, αυτα στα οποια "the generality of Men set their Affections on", γινεται ένα τιποτα και μια σκόνη.



Επειδή τα μαθηματικά ομογενοποιουν τη σημασια των διαφορετικών μερων του χώρου και επειδή μέσα απο μια αλλαγή κλιμακας όλη η Γη μπορει να γινει ένα ελάχιστο σημείο, όπως τοσα και τοσα άλλα σημεία, τα τεκτενόμενα στη Γη χάνουν την ιδιαιτερη σημασία τους.

Απο μια πλευρα ο Huyghens που μιλα εδω δινει την εντύπωση ενός απιθανα "παραφουσκωμένου" ανθρώπου που κάνει τον εαυτο του (και τους συνομιλητές του) ανθρώπους α κατηγορίας που βλέπουν με οικτο την πληθώρα των συνανθρώπων τους. Δεν ειμαι ειδικος. Αναρωτιέμαι ομως αν θα ταιριαζαν τέτοιες σκέψεις σε ένα Προτεστάντη σαν τον Huyghens. Καταλαβαίνω οτι ο λόγος για τις ματαιότητες που απασχολουν τους πολλους ανθρωπους μπορει να συνηχίσει με τις αναφορές στην Καινή Διαθήκη για τις ματαιότητες μιας ζωής που παρασυρεται απο πάθη ( οι άνθρωποι που πνίγονται απο τα αγριόχορτα στην παραβολή του Σπορέα). Ομως εδω μοιαζει να στηνεται μια ιδιαιτερη προσωπική θεολογία: έχουν καθεδρικους οι καθολικοι; Εδω υπάρχει ενας πολυ μεγαλυτερος καθεδρικος, ο καθεδρικός του συμπαντος κοσμου που αποκαλυπτουν τα Μαθηματικά. Εχουν πιστους που μαζικά προσέρχονται; Εδω έχουμε αλλεπάληλους κοσμους που γεμιζουν το συμπαν. Εχουν σοφους αγίους; Εμείς έχουμε σοφους Μαθηματικους που ειναι σε θέση να δουν το θέαμα του κοσμου. Δεν αγγίζονται οι άγιοί τους απο τη ματαιότητα του κοσμου; Και οι δικοι μας σοφοί μπορουν μεσα απο τη Φυσική γνώση να νοιώσουν δεος και να περιφρονήσουν τη μικρότητα των ανθρωπίνων πραγματων.

Αναρωτιέμαι αν ο πλουτος του κοσμου, μαθηματικος πλουτος εδω που ομως σταδιακά γεμίζει με επιμέρους όντα (οπως συμβαίνει με τις υποθέσεις για προσθετους κοσμους σε άλλους πλανητες στο cosmotheoros ή με όντα που αποκαλυπτονται ομαδικά στο μικροσκόπιο με την Micrografia του Hook), ειναι αναγκαιος για να δικαιολογηθει ένα νέο στησιμο του "εγω" του ανθρωπου, που δεν θα στρέφεται τοσο στα ενδότερά του όσο στο πλήθος και τον πλουτο που υπάρχει εκει έξω. Ο τονισμος αυτης της γνώσης, ο τονισμός των ιδιαιτερων δεξιοτήτων και της χρονοβόρας μάθησης για να γινει κανεις άξιος αυτης της γνώσης, είναι αντιβαρο στο χρόνο και τον κόπο της εσωτερικής εργασίας των Αγίων του Καθολικισμού. Δημιουργει ένα τυπο ανθρώπου που έχει τοσα άλλα πράγματα να κάνει, ενδιαφέροντα και δημιουργικά, απο το να ασχολειται με τα της καρδιάς του.

Γιατι αντιπαράθεση και όχι διαπραγμάτευση; Γιατι ανάμεσα στους "ειδικους της εξωτερικής ποικιλομορφίας" και τους "ειδικους του πλουτου της καρδιάς" δεν μπορουν να στηθουν γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας; Οι Ιησουιτες ειναι μια τέτοια προσπάθεια. Δεν έχουν αφησει και το καλυτερο όνομα.

Δεν ξέρω.