Γυμνάσιο και Ταυτότητες και διδασκαλία της Φυσικής.
Παιδικο Σεντόνι (Βασιλική Σινάνογλου)
Αυτο το σχόλιο αφορα στη σχέση της ταυτότητας των μαθητών του Γυμνασίου και της ταυτότητας των εκπαιδευτικών που διδάσκουν Φυσική.
Αναρωτιέμαι απο καιρό σε καιρό για τις διαφορές των μαθητών στο Δημοτικο απο τους μαθητές στο Γυμνάσιο. Εχω ακούσει πως οι μαθητές/τριες στο Γυμνάσιο νοιώθουν εντονότερα τα όμορφα της ζωής ενώ έχουν ακόμα περιορισμένη αυτοπειθαρχία. Κι ακόμα νοιώθω οτι οι μαθητές όταν φτάνουν στην αρχή της εφηβείας έχουν μια προδιάθεση να χωριστουν απο τις ομάδες (πχ οικογένεια) που ήταν μέχρι τοτε στο κέντρο της ζωής τους, απο τις οποίες περιμεναν τον έπαινο και στις οποιες ένοιωθαν σιγουριά. Δεν ειναι και περιεργο αυτο (αν το δουμε απο την πλευρά της εξελικτικής ψυχολογίας). Ειναι οι ηλικίες όπου βιολογικά ετοιμάζονται για να μπορουν να στησουν δικη τους οικογένεια. Πώς να το κάνουν χωρις να κοπουν ή έστω να χαλαρώσουν αρκετά οι παλαιοί δεσμοί;
Σκέφτομαι λοιπον οτι έχουν οι μαθητές, εκει στην αρχη της εφηβείας, μια νέα διάθεση να δουν το τι μπορει να ειναι ή να μην ειναι σημαντικό για τη ζωή τους, τώρα που αισθάνονται περισσοτερο μόνοι, που αισθάνονται οτι έχουν στα χέρια τους αποφάσεις για θέματα που πριν δεν έβλεπαν. Και αυτο σημαίνει οτι μπορουν να εκτιμήσουν τη δυνατότητα να ειναι μέλη μιας κοινότητας με σημασία, μιας κοινότητας που τώρα αντιλαμβάνονται, με ένα τροπο που ειναι καινουργιος (όταν εισαι σιγουρος για το πού ανοικεις τι σε νοιάζει;)
Και η συμμετοχή σε μια νεα κοινότητα με αξία θα μπορουσε να ειναι μια ψηφίδα για τη διαμορφούμενη ταυτότητά τους. Ολα αυτα μου μοιάζουν εξαιρετικές ευκαιρίες για μας που διδάσκουμε.
Εκει λοιπον αισθάνομαι οτι αυτη τη στιγμή τους μπερδευουμε εξ αιτιας ενος προβλήματος ταυτότητας στο οποιο είμαστε μπλεγμένοι εμεις που τους διδάσκουμε. Εμείς λοιπον δεν ειμαστε Φυσικοι. Ειμαστε κυρια εκπαιδευτικοι. Δεν ζουμε απο την έρευνα στη Φυσική, δεν βρίσκουμε λυσεις σε προβλήματα χρησιμοποιόντας τη Φυσική στη βιομηχανία, δεν ειμαστε κάν καλοι τεχνίτες που χρησιμοποιούν Φυσική για να λύσουν προβλήματα στη δουλειά τους ή εφευρετες που τη χρησιμοποιουν για να πατεντάρουν ευρεσιτεχνίες. Λύνουμε ασκησεις Φυσικής αλλά αυτο δεν μας κάνει κυρια Φυσικούς.
Όταν λοιπον στέλνουμε στους μαθητες και τις μαθήτριές μας το μηνυμα: σας προτείνουμε να γινετε μέλη μιας κοινοτητας, περιφερειακά μέλη για την ώρα, της κοινότητας των Φυσικών και η απάντηση στο ερωτημα "ποιοι ειναι οι Φυσικοι;" ειναι έμμεσα "κάποιοι σαν κι εμάς", τότε μέσα απο το δικο μας πρόβλημα ταυτότητας δημιουργουμε ένα προβλημα για τα παιδιά που τα δυσκολευει να καταλάβουν τη φυση της Φυσικής.
Ειμαστε πρωτα εκπαιδευτικοι, ειμαστε κοντιτερα στο συνάδελφο Φιλόλογο απο το Φυσικό της έρευνας. Είμαστε το ιδιο άνθρωποι που συμβάλουν στην παιδεια των παιδιών όσο και οι φιλολογοι (και οχι β κατηγορίας εκπαιδευτικοι) και υποστηρίζουμε κεντρικές παιδευτικές αξίες όπως και εκεινοι.
Βεβαίως είμαστε και εμεις περιφερειακά μέλη της κοινότητας των Φυσικών. Κεντρικά μέλη ομως ειμαστε στην κοινότητα των εκπαιδευτικών και το να το συνειδητοποιήσουμε αυτο θα μας βοηθήσει στο να διδάξουμε στα παιδιά του Γυμνασίου τη Φυσική.
Το γενικότερο νόημα του κειμένου είναι ότι όλοι συμβάλλουν εποικοδομητικά στην εκπαίδευση των μαθητών, όμως θα πρέπει να τονισθεί ο κύριος και όχι ο δευτερεύον ρόλος του εκπαιδευτικού τόσο στο Δημοτικό όσο και στη Γυμνάσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή