-Κύριε δεν θα πάμε παρακάτω; Τόση ώρα λέμε τα ίδια
Μα δεν λέγαμε τα ίδια κατα τη γνώμη μου. Αλλά το λεει με ειλικρίνεια. Ιδιαίτερα όταν πολλά απο τα προηγούμενα μαθήματα ήταν εφαρμογές τεχνολογίας στις οποιες μπορει κανεις εύκολα να δώσει κάποιο νόημα.
Αλλά τι γινεται όταν έχεις να διδάξεις το "διαφορετικό";
- Δωσε ένα παράδειγμα
-Μα και το παράδειγμα θα διαβαστεί με τα ίδια μάτια. Χρειάζονται άλλα μάτια. Πες μου δίνουν το παρακάτω για παράδειγμα μιλώντας για ζωγραφική
Ε και;
- Αν ησουν καλυτερος δάσκαλος θα ειχες καλύτερη μεταδοτικότητα. Θα ήξερες πώς να το κάνεις
- Τώρα ειμαι αυτος που ειμαι και αυτος που ρεαλιστικά μπορω να γινω στο προσεχές διάστημα.
Τι με ενδιαφέρει;
Να φέρω στο προσκήνιο τη σημασία του τρόπου δουλειάς και του να σκέφτονται και οι δάσκαλοι και οι μαθητές πάνω στον τρόπο της δουλειάς τους(να αναπτυσουν σχετικο λεξιλόγιο κλπ)
Να νοιώσουν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές το ποσο ενα μάθημα ειναι μια κατασκευή (και ας μην έχει ξύλα και πέτρες και τσιμέντο). Και οτι έχουν επιλογές. Αρα πρέπει να αντιλαμβάνονται την παρουσία επιλογών και να λογαριάζουν την επιλογή (να σκέφτονται για τα κριτήρια).
Άλλωστε η ερωτηση της φοιτήτριας βοήθησε το μάθημα που φαινομενικά "κυλούσε" να προβληματοποιηθεί, να αποκτήσει αδράνεια. Ξαφνικα η πορεία του ήταν σε αμφισβήτιση. Αρα το οτι υπάρχουν επιλογες ερχόταν στο προσκήνιο. Προσπάθησα να το αναδειξω αυτο. Δεν ξέρω αν με πιστεψαν. ή και αν σοκαριστηκαν ("τι μας νοιάζει εμάς το πώς εσυ σχεδίασες το μάθημά σου; Δουλειά σου ειναι να το σχεδιάσεις έτσι που η γνώση να γινει αφομοιώσιμη απο εμάς" Και τι είμαι εγω; Ενζυμο;)
Η ιδέα που έφεραν : να δοκιμάσουν στην πραξη ένα περιβάλλον CSCL, ήταν καλη.
Μπορει να ηταν καλυτερη και απο τον τρόπο που ακολουθούσα. Αλλα εμένα δεν με ενδιαφέρει το να τυχει να πεσουν σε μια "καλη ιδέα". Με ενδιαφέρει να μπορουν να παράγουν καλές ιδέες για το πώς να ειναι το μάθημα, να μπορουν να χρησιμοποιουν τη θεωρία για να πηγαίνουν πέρα απο αυτο που ήδη γνωριζουν ή την διαισθηση που τους προκυπτει. Αυτο που έκανα ήταν να "μιλώ" για τη θεωρία αυτη:
α) για τη σημασία των αναπαραστάσεων (και οχι μονο του μπλά μπλά)
β) για το ότι όλοι οι διάλογοι δεν ειναι οι ιδιοι και για το οτι ολες οι συνεισφορές μας σε ένα διάλογο δεν ειναι ιδιες
γ) για το ότι ειναι δυνατο ο υπολογιστής να ειναι ενα διαπερατο συνορο: να απομονώνει ομάδες προκειμένου να εστιαστουν στο "έργο" τους αλλά και να τους επιτρέπει να μιλήσουν οι μέν πάνω στο έργο των δε
Το αυτοσαρκαστικο βεβαια ειναι οτι εγω τους μιλουσα διαρκώς για το να μην μιλάνε διαρκως (βλέπε το α) για τις αναπαραστάσεις) με υποτυπώδη ή ανύπαρκτο διάλογο (βλέπε το β)) και χωρις χρήση των υπολογιστών με τον τροπο του CSCL (μολονοτι το Συνεργεια ειναι λογισμικο που έχει κατασκευαστει με τη λογική του CSCL!).
Τι θα σημαινε εδω "να δουλέψουμε με αναπαραστάσεις"; Το παράδειγμα δεν ειναι ιδιο με την αναπαράσταση. Δεν ξέρω. Ισως "αναπαραστάσεις" στην περίπτωσή μας ειναι τα σχέδια μαθήματος που κατασκευάζουν.
Επίσης ακόμα και αν η ιδεα τους δουλεψε, και ειδαν κάπως το πώς ειναι να λειτουργείς σε ένα περιβάλλον CSCL, αυτο δεν μεταβάλει το δικο μου προβλημα: κατάφερα εγω να σκεφτουν τις νεες ιδεες, τις "ενοχλητικές" ιδεες, τις ιδεες που μας βάζουν σε αμηχανία ως σχεδιαστές περιβαλλόντων μάθησης, πίσω απο τα CSCL περιβάλλοντα; Και αν δεν το κατάφερα αυτο, κατάφερα κάτι παραπάνω απο μια "απλή ενημέρωση": Επιρέασα το πώς διδάσκουν; Τι να το κάνω το οτι "έλαβα υπόψη και τα δικά τους ενδιαφέροντα"; Είναι άραγε "φοιτητοπατερισμός" αυτο; Απο την άλλη μεριά θα μπορουσε να ειναι μια αρχη αν μιλούνε στην τάξη, να φέρνουν τη δική τους γνωμη στο προσκήνιο.
Μεικτά συναισθήματα, μεικτές σκέψεις. Πάντως ειχα ξεκινήσει αυτο το μάθημα έχοντας στο νου μου ότι ήθελα να τους μιλησω και για τις διδακτικές επιλογες που κάνω εγω. Να γινουν κοινωνοι και της δικής μου προσπάθειας να σχεδιάσω το περιβάλλον μάθησης της ταξης στο Πανεπιστήμιο. Το πέτυχα σε κάποιο βαθμό απο σπόντα.
Τους λεω οτι δεν ειναι σοου μαν αλλά θα ήθελα να ειμαι με την εξης ένοια: να μπορώ να παριστάνω με τέτοιο τρόπο που να κινητοποιούνται στο να εμπλακουν πιο ενεργά και βαθυτερα. Δεν το έχω αυτο.
Μηπως να δω προσεκτικότερα και αυτο:
http://www.udlcenter.org/resource_library/videos/udlcenter/udl#video0/
Και σε εικονα
http://udlwheel.mdonlinegrants.org/
(αν και αυτα μου ακουγονται κάπως. Να το σκεφτουμε)
Μα δεν λέγαμε τα ίδια κατα τη γνώμη μου. Αλλά το λεει με ειλικρίνεια. Ιδιαίτερα όταν πολλά απο τα προηγούμενα μαθήματα ήταν εφαρμογές τεχνολογίας στις οποιες μπορει κανεις εύκολα να δώσει κάποιο νόημα.
Αλλά τι γινεται όταν έχεις να διδάξεις το "διαφορετικό";
- Δωσε ένα παράδειγμα
-Μα και το παράδειγμα θα διαβαστεί με τα ίδια μάτια. Χρειάζονται άλλα μάτια. Πες μου δίνουν το παρακάτω για παράδειγμα μιλώντας για ζωγραφική
- Αν ησουν καλυτερος δάσκαλος θα ειχες καλύτερη μεταδοτικότητα. Θα ήξερες πώς να το κάνεις
- Τώρα ειμαι αυτος που ειμαι και αυτος που ρεαλιστικά μπορω να γινω στο προσεχές διάστημα.
Τι με ενδιαφέρει;
Να φέρω στο προσκήνιο τη σημασία του τρόπου δουλειάς και του να σκέφτονται και οι δάσκαλοι και οι μαθητές πάνω στον τρόπο της δουλειάς τους(να αναπτυσουν σχετικο λεξιλόγιο κλπ)
Να νοιώσουν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές το ποσο ενα μάθημα ειναι μια κατασκευή (και ας μην έχει ξύλα και πέτρες και τσιμέντο). Και οτι έχουν επιλογές. Αρα πρέπει να αντιλαμβάνονται την παρουσία επιλογών και να λογαριάζουν την επιλογή (να σκέφτονται για τα κριτήρια).
Άλλωστε η ερωτηση της φοιτήτριας βοήθησε το μάθημα που φαινομενικά "κυλούσε" να προβληματοποιηθεί, να αποκτήσει αδράνεια. Ξαφνικα η πορεία του ήταν σε αμφισβήτιση. Αρα το οτι υπάρχουν επιλογες ερχόταν στο προσκήνιο. Προσπάθησα να το αναδειξω αυτο. Δεν ξέρω αν με πιστεψαν. ή και αν σοκαριστηκαν ("τι μας νοιάζει εμάς το πώς εσυ σχεδίασες το μάθημά σου; Δουλειά σου ειναι να το σχεδιάσεις έτσι που η γνώση να γινει αφομοιώσιμη απο εμάς" Και τι είμαι εγω; Ενζυμο;)
Η ιδέα που έφεραν : να δοκιμάσουν στην πραξη ένα περιβάλλον CSCL, ήταν καλη.
Μπορει να ηταν καλυτερη και απο τον τρόπο που ακολουθούσα. Αλλα εμένα δεν με ενδιαφέρει το να τυχει να πεσουν σε μια "καλη ιδέα". Με ενδιαφέρει να μπορουν να παράγουν καλές ιδέες για το πώς να ειναι το μάθημα, να μπορουν να χρησιμοποιουν τη θεωρία για να πηγαίνουν πέρα απο αυτο που ήδη γνωριζουν ή την διαισθηση που τους προκυπτει. Αυτο που έκανα ήταν να "μιλώ" για τη θεωρία αυτη:
α) για τη σημασία των αναπαραστάσεων (και οχι μονο του μπλά μπλά)
β) για το ότι όλοι οι διάλογοι δεν ειναι οι ιδιοι και για το οτι ολες οι συνεισφορές μας σε ένα διάλογο δεν ειναι ιδιες
γ) για το ότι ειναι δυνατο ο υπολογιστής να ειναι ενα διαπερατο συνορο: να απομονώνει ομάδες προκειμένου να εστιαστουν στο "έργο" τους αλλά και να τους επιτρέπει να μιλήσουν οι μέν πάνω στο έργο των δε
Το αυτοσαρκαστικο βεβαια ειναι οτι εγω τους μιλουσα διαρκώς για το να μην μιλάνε διαρκως (βλέπε το α) για τις αναπαραστάσεις) με υποτυπώδη ή ανύπαρκτο διάλογο (βλέπε το β)) και χωρις χρήση των υπολογιστών με τον τροπο του CSCL (μολονοτι το Συνεργεια ειναι λογισμικο που έχει κατασκευαστει με τη λογική του CSCL!).
Τι θα σημαινε εδω "να δουλέψουμε με αναπαραστάσεις"; Το παράδειγμα δεν ειναι ιδιο με την αναπαράσταση. Δεν ξέρω. Ισως "αναπαραστάσεις" στην περίπτωσή μας ειναι τα σχέδια μαθήματος που κατασκευάζουν.
Επίσης ακόμα και αν η ιδεα τους δουλεψε, και ειδαν κάπως το πώς ειναι να λειτουργείς σε ένα περιβάλλον CSCL, αυτο δεν μεταβάλει το δικο μου προβλημα: κατάφερα εγω να σκεφτουν τις νεες ιδεες, τις "ενοχλητικές" ιδεες, τις ιδεες που μας βάζουν σε αμηχανία ως σχεδιαστές περιβαλλόντων μάθησης, πίσω απο τα CSCL περιβάλλοντα; Και αν δεν το κατάφερα αυτο, κατάφερα κάτι παραπάνω απο μια "απλή ενημέρωση": Επιρέασα το πώς διδάσκουν; Τι να το κάνω το οτι "έλαβα υπόψη και τα δικά τους ενδιαφέροντα"; Είναι άραγε "φοιτητοπατερισμός" αυτο; Απο την άλλη μεριά θα μπορουσε να ειναι μια αρχη αν μιλούνε στην τάξη, να φέρνουν τη δική τους γνωμη στο προσκήνιο.
Μεικτά συναισθήματα, μεικτές σκέψεις. Πάντως ειχα ξεκινήσει αυτο το μάθημα έχοντας στο νου μου ότι ήθελα να τους μιλησω και για τις διδακτικές επιλογες που κάνω εγω. Να γινουν κοινωνοι και της δικής μου προσπάθειας να σχεδιάσω το περιβάλλον μάθησης της ταξης στο Πανεπιστήμιο. Το πέτυχα σε κάποιο βαθμό απο σπόντα.
Τους λεω οτι δεν ειναι σοου μαν αλλά θα ήθελα να ειμαι με την εξης ένοια: να μπορώ να παριστάνω με τέτοιο τρόπο που να κινητοποιούνται στο να εμπλακουν πιο ενεργά και βαθυτερα. Δεν το έχω αυτο.
Μηπως να δω προσεκτικότερα και αυτο:
http://www.udlcenter.org/resource_library/videos/udlcenter/udl#video0/
Και σε εικονα
http://udlwheel.mdonlinegrants.org/
(αν και αυτα μου ακουγονται κάπως. Να το σκεφτουμε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου